Veel studenten waren afgekomen op het eerste Grote Kerstontbijt van de opleiding Bedrijfswiskunde. De leiding had hen laten weten merken dat hun aanwezigheid op prijs werd gesteld. Maar aan het enthousiasme en de betrokkenheid was niet te merken dat hier enige verplichting aan ten grondslag lag. Want is er een betere manier om met elkaar te praten, te zingen, te eten en het jaar te overdenken dan tijdens een goed verzorgde en sfeervolle maaltijd?
‘We streven naar meer community, gemeenschapszin, omdat we denken dat we hiermee studenten gemakkelijker kunnen binden’, merkt initiatiefneemster Karin Verouden op. ‘Daarnaast hebben alle studenten het in hun latere beroepspraktijk nodig dat ze kunnen netwerken. We kennen natuurlijk onze netwerkbijeenkomsten, maar deze viering mag je beschouwen als een soort intern netwerk. De eerstejaars studenten hebben dit ontbijt georganiseerd, als onderdeel van het vak communicatie. Zodoende kunnen ze kennismaken met de omgangsetiquette en de normen en waarden die bijvoorbeeld verbonden zijn aan klantvriendelijkheid. Denk aan het uitnodigen van mensen die van buiten komen en deze vervolgens naar hun plaats aan de tafel leiden. Ze moeten later ook met directies om kunnen gaan, met collega’s en partners.’
Als speciale gasten waren Ans Buys en Patrick Eckringa uitgenodigd en ook Lizzie Kean, om het muzikale gedeelte te verzorgen. Thomas Ackermans komt wat later binnen omdat hij Lizzie zou ophalen. ‘Dat heb ik zelf aangeboden om te doen’, zegt hij. ‘Maar ze was nogal laat, zodat ik drie kwartier op haar moest wachten. Nee, ik heb er geen moeite mee om met mensen om te gaan die van buiten komen. Ik vang ze gewoon op, loop met ze mee en bied hen koffie aan.’
Marnix de Deckere heeft ook weinig moeite met zijn rol als gastenbegeleider. Hij heeft zojuist Ans Buys, directeur FLOT, opgehaald van haar kamer. ‘Een gesprek uit het niets beginnen is voor mij geen probleem. Ik ben al een tijdje verkoper, dus gewend om klanten zelfstandig te benaderen. Mevrouw Buys was trouwens erg snel, ik had nauwelijks tijd om zelf initiatief te nemen.’
Maarten Nieuwhuis loopt rond in een piekfijn overhemd met stropdas. ‘Ik ben van het ontvangscomité, zegt hij. ‘Dan staat het wel netjes bij zo’n kerstontbijt. Ik had dit toch in de kast hangen en ik vond het passend om het bij deze gelegenheid aan te trekken.’ Terwijl hij om zich heen kijkt, geeft hij nog even een compliment aan zijn medestudenten. ‘De sfeergroep heeft gisteren hard gewerkt om deze zaal in kerstsfeer in te richten, het ziet er geweldig uit.’
Eric Verouden verwelkomt de gasten en benadrukt de waarde van het kerstfeest. ‘Ik vind het altijd machtig mooi, kerst. De kerken zijn de laatste jaren leeggelopen, maar voor mij is kerst een blijvertje. De Germanen gingen ons voor, daarna werd kerst gevierd in een Joods-christelijke traditie, we kennen zelfs het Coca-Colafeest. Iedereen doet het op zijn eigen manier. Maar de overeenkomsten zijn hetzelfde: licht, warmte, samenzijn.’
Ook Joost Otten zet de individuele en de collectieve gedachte tegenover elkaar. ‘Iedereen vult het zelf in, maar we doen het ook samen. En dat sluit goed aan bij waar de opleiding mee bezig is: we willen een community zijn en hopen dat bij jullie het gemeenschapsgevoel gaat groeien.’ Hij memoreert nog even enkele lopende succesvolle derdejaarsprojecten, zoals Donatus, Mars, Delta Lloyd en Interpolis.
Na een halfuur samenzang onder leiding van Lizzie Kean kan het echte ontbijt beginnen. Naast mij zit Femke Gelden, een van de weinige meisjesstudenten die aanwezig zijn. ‘Ik heb het programma mee helpen schrijven om alles goed te regelen met Lizzy Kean’, zegt zij. ‘Ik heb telefonisch contact met haar gehad en haar gevraagd wat ze in gedachten had. Toen heeft ze de liedjes opgemaakt en naar ons gestuurd. Het was leuk om hier op deze manier bij betrokken te zijn.’
Rudy Rutgers heeft een Twents accent en kent natuurlijk Herman Finkers. ‘Dat is een goede entertainer, maar wel met een andere doelgroep. Ik denk dat het goed is dat de studenten meerdere keren per jaar bij elkaar komen’, denkt hij. ‘Ik kan niets beters bedenken dan deze kerstsamenkomst om elkaar te ontmoeten. De netwerkbijeenkomsten vind ik ook erg nuttig, maar die sluiten veel directer aan bij de studie. En wat het kleine aantal meisjesstudenten betreft: ik denk dat meisjes beter zijn in taal en in nursery. Rekenen hoort toch meer bij mannen!’
Henk Naaijkens
